November 2005

Bram Moolenaar, penningmeester van ICCF Holland, bezocht het Kibaale Children's Centre in oktober-november 2005. Dit is zijn verslag.

Ik heb tijdens mijn bezoek veel foto's gemaakt. Klik op de plaatjes hieronder om een grotere versie te zien. Meer foto's zijn hier te vinden.

Nieuwe klaslokalen Molly heeft S4 afgemaakt en hoopt volgend jaar naar een andere school te kunnen gaan.

Voortgang en complicaties In de voorgaande jaren heeft Uganda een economische groei gehad van ongeveer 5% per jaar. Dat is op straat goed te merken: Er rijden meer auto's rond, ik zie nieuwe winkels, mensen zijn beter gekleed. Kibaale heeft nu een echt benzine station! Het wordt met de hand bediend want er is nog steeds geen elektriciteit in Kibaale, maar het werkt. Nu hoeven we niet meer naar Rakai te rijden voor benzine of diesel. Het Kibaale Childrens Centre is weer een beetje gegroeid. Er is een nieuw gebouw met klaslokalen en een grote regenwater tank bij de lagere school is bijna klaar. Dit zal de kinderen van schoon water voorzien. Water is altijd al een probleem geweest in deze omgeving. Vorig jaar werd de pomp nog voorzien van een filter om de water kwaliteit te verbeteren. Die werkt nog steeds, maar de hoeveelheid water is niet genoeg voor de 700 kinderen van de school. Vorig jaar hebben een tiental kinderen die via ICCF Holland gesponsord worden de middelbare school afgemaakt en zijn verder gaan leren in een vervolg opleiding of een vakschool. Dit betekent dat deze kinderen hun simpele huis in Kibaale moesten verlaten en in de grote stad een onderkomen hebben moeten vinden. Wij moeten dan betalen voor hun onderkomen, eten, opleiding, boeken, enz.. Dat kost nogal wat. En aangezien ze ver van Kibaale op diverse plaatsen studeren is het lastig om ze in de gaten te houden. Het kantoor op het project worstelt hier momenteel mee. Veel van de problemen kunnen worden opgelost met geld, maar we moeten er wel voor zorgen dat het voor het juiste doel gebruikt wordt. We hebben gevallen gezien van een school waar geld "verdwijnt" en een leerling die papieren vervalste. We moeten de verzoeken om geld goed doorlichten, dat kost tijd en moeite. Ik hoop dat de eerlijke kinderen hier niet onder zullen lijden. Ik heb Namate Rose geinterviewd. Ze heeft eerst de school op het project gedaan, vervolgens in Masaka op de middelbare school gezeten en heeft nu de universiteit in Jinja afgemaakt. Ze is er van overtuigd dat de examens goed zijn gegaan. Dat betekent dat ze nu leraar is voor de middelbare school. Het is heel goed om te zien dat een arm weeskind wat we hebben geholpen een volleerd persoon wordt. Ik hoop dat er vele zullen volgen.

Ssese Islands Een van de kinderen die ik wilde bezoeken zit op een agrarische school op de Ssese eilanden. Vrienden van Dave en Ruth Frith sponsoren daar ook een paar kinderen, dus waren we van plan om werk en plezier te combineren: Kijken hoe het met de kinderen gaat en een dagje vrij nemen op de mooie eilanden. Maar het liep anders... We waren redelijk vroeg bij het vertrekpunt van de veerboot en zagen hem in de verte al aankomen. Maar in plaats van ons aan boord te laten werd er een vrachtwagen met apparatuur aan boord gebracht en begonnen ze aan de veerboot te sleutelen. Ze zeiden eerst dat het een paar uur zou gaan duren, maar het bleken er vijf te zijn! In de tijd dat we stonden te wachten waren er vele andere voertuigen gearriveerd die allemaal naar Ssese wilden. Toen ze eindelijk begonnen met inschepen werd het een race wie als eerste bij de veerboot was. Hierbij werd er niet bepaald voorzichtig gereden, met vele krassen en kapotte lampen als gevolg. We wilden onze auto niet beschadigen en slaagden er niet in aan boord te gaan. Nou jou, misschien volgend jaar. Maar de dag was nog niet afgelopen. Op onze reis terug naar Kibaale vonden we een grote python. Iemand had die blijkbaar gedood en languit op de weg achtergelaten (zie de foto pagina ). Het was niet mogelijk er omheen te gaan, ik moest er overheen rijden. Nadat we foto's hadden gemaakt vervolgden we onze weg naar Kibaale. Onderweg hadden we twee lekke banden! Ik vraag me af of dat kwam doordat we over de slang waren gereden. Om het probleem groter te maken hadden we geen wielsleutel. Gelukkig waren een paar vriendelijke Ugandezen bereid ons te helpen, ook al was het inmiddels donker geworden. Gelukkig was er een tweede kans om een uitstapje te maken. We zijn een weekend naar Lake Mburo National Park geweest. Het was erg fijn om wat van de prachtige natuur te zien. Lake Mburo is het kleinste park in Uganda en de enige waar zebra's te vinden zijn. Ik genoot van het rijden over de paden, speurend naar wilde beesten. We zagen onder andere impala's, buffels, nijlpaarden en topi. En geen lekke band!

De veerboot naar de Ssese eilanden

Dennis, een van de gesponsorde kinderen die ik heb opgezocht

Internet Vorig jaar had ik op het project tevergeefs geprobeerd e-mail op te zetten. Daar heb ik van geleerd, deze keer was ik goed voorbereid. Ik had diverse telefoons, een speciale antenne en een tas met kabels meegenomen. Vorig jaar had ik al ervaren dat er met deze antenne voldoende signaal is. Ik had ook gehoord dat het bedrijf MTN gestart was met GPRS. Maar ik was er niet zeker van of het ook in Kibaale zou werken, dat was het eerste wat ik wilde uitproberen. Ik bezocht een MTN service center in Kampala voordat ik naar Kibaale ging. Daar hebben ze GPRS ingesteld op de Nokia 6310 die ik had meegebracht. De eerste dag in Kibaale lukte het gelijk om met mijn computer verbinding te maken met internet. Geweldig! De kosten zijn redelijk, 5 shilling per Kbyte. Een groot voordeel is dat een langzame of haperende verbinding de kosten niet hoger maakt. Een nadeel is dat surfen op het internet al snel een paar duizend shillings (één euro) kost. Dus ik moest een manier vinden om efficiënt te e-mailen, zonder webmail te gebruiken. Daar ben ik een paar weken mee bezig geweest. Vele pogingen werkten niet. Ik kwam er uiteindelijk achter dat MTN een firewall gebruikt die vele poorten tegenhoudt. Gelukkig kon mijn vriend Cor in Kampala een simpel POP/SMTP account maken met standaard poorten en dat werkte. Hopelijk blijft het ook werken het komende jaar. Dit is nog niet ideaal, een flat-rate verbinding zou de voorkeur hebben. Ik heb daarom nog een ander systeem uitgeprobeerd: CDMA. Maar ik kon in Kibaale geen signaal ontdekken. Er zijn volop ontwikkelingen in Uganda, hopelijk is een voordelige oplossing binnen afzienbare tijd beschikbaar.

En verder... De gebruikelijke activiteiten op het project gaan door. Arleen was weer begonnen met haar werk om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. Ze traint de leraren en zet nieuwe leerplannen op. Het verbeteren van de kwaliteit van het onderwijs is iets dat altijd door zal gaan. De kliniek was druk als altijd. Ik ben nog met de verplegers op stap geweest voor inentingen. Dit ging door tot de avond, we reden terug in het donker. We hebben er hard aan gewerkt om de kinderen een kerstkaart te laten schrijven voor hun sponsor. Het is een uitdaging om ze een goede brief te laten schrijven. Elk jaar vraag ik ze om iets interessants voor de sponsor te schrijven. Ik was in de S1 klas hiervoor, en weet nu hoe lastig het is om de kinderen in het verre Kibaale uit te leggen om iets te schrijven dat iemand in Holland zou willen lezen. Het culturele verschil is groot. Ze schrijven toch vaak een bedankje, in plaats van te schrijven over belangrijke dingen die in hun gezin zijn voorgevallen. Foto's en tekst zijn toch maar beperkt om te laten weten wat er op het project gebeurt. Ik had een video camera meegenomen en heb diverse mensen geïnterviewd, filmde kinderen op het speelterrein, in klaslokalen en bij hen huis. De komende manden zal ik van de vier uur video een korte documentaire samenstellen. Mensen met een snelle internet verbinding zullen die kunnen downloaden.

S1 leerlingen schrijven kerstkaarten

Plannen

Bram Moolenaar